Er was eens een oude, wijze knotwilg die bekend stond als De Boom. Hij stond trots bij het toegangshek langs de weg naar Amersfoort, waar hij niet alleen een natuurlijk monument was, maar ook een boodschapper van nieuws en verhalen. Mensen plakten berichten op zijn bast, en zo werd hij een levend prikbord voor de gemeenschap.
“Heb je De Boom al gelezen?” werd een veelgestelde vraag onder de dorpelingen. De Boom was meer dan een boom; hij was een symbool van verbinding, een plaats waar nieuws en roddels zich verspreidden als rimpelingen in het water.
De legende vertelt dat De Boom oorspronkelijk de naam droeg van een oude boerderij die ten zuiden van de Lunterse beek stond. Deze boerderij was een ontmoetingsplaats voor de lokale bevolking, waar verhalen en lachsalvo’s werden gedeeld. Maar toen het landgoed werd verkocht, werd de boerderij afgebroken, en De Boom nam zijn plaats in als de hoeder van de gemeenschapsgeest.
Op een dag kwam er een storm die dreigde De Boom te vellen. De dorpelingen, die hun geliefde ontmoetingsplek niet wilden verliezen, kwamen samen om hem te beschermen. Ze bonden touwen om zijn machtige takken en spraken woorden van aanmoediging. De Boom voelde hun liefde en vastberadenheid, en tegen alle verwachtingen in, overleefde hij de storm.
Vanaf die dag werd De Boom niet alleen gezien als een brenger van nieuws, maar ook als een symbool van de veerkracht en eenheid van de gemeenschap. En zo leeft de geest van de oude boerderij voort door De Boom, die nog steeds waakt over de weg naar Amersfoort, een eeuwige getuige van de verhalen en de geschiedenis van het dorp.
Comments